Ostatnia to już godzina

CZĘŚĆ I

Przegląd nauk i doktryn.

W większości nauk religii chrześcijańskich (i nie tylko) panuje dość duże zamieszanie w kwestii fundamentalnej nauki dla każdego chrześcijanina, czyli ,zbawienia’, a ściślej – formy jego spełnienia. Mnóstwo ludzi modli się regularnie o dostąpienie życia w Królestwie Bożym, ale wielu z nich do końca nie jest przekonanych gdzie to obiecane przez Pana Jezusa życie wieczne będzie się odbywało – w niebie, czy na ziemi? Dodatkowo kolejnym problemem jest umiejscowienie w czasie owej nagrody życia w Królestwie Bożym – czy to już teraz, czy od razu po śmierci, czy w przyszłości w dniu zmartwychwstania? Zanim przejdziemy do samej Biblii sprawdźmy nauki kilku podstawowych w naszym kraju wyznań religijnych, powołujących się na Pismo Święte.

 

Kościół Rzymskokatolicki

 

Katechizm[1] Kościoła Katolickiego naucza:

1022 Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę.

1051 Każdy człowiek w swojej duszy nieśmiertelnej otrzymuje na sądzie szczegółowym, bezpośrednio po śmierci, wieczną zapłatę od Chrystusa, Sędziego żywych i umarłych.

1052 "Wierzymy, że dusze tych wszystkich, którzy umierają w łasce Chrystusa... są Ludem Bożym po śmierci, która zostanie całkowicie zniszczona w dniu zmartwychwstania, kiedy te dusze zostaną złączone ze swymi ciałami" 606.

1053 "Wierzymy, że wiele dusz, które są zgromadzone w raju z Jezusem i Maryją, tworzy

Kościół niebieski, gdzie w wiecznym szczęściu widzą Boga takim, jakim jest, a także w różnym stopniu i na różny sposób uczestniczą wraz z aniołami w sprawowaniu Boskiej władzy przez Chrystusa uwielbionego, gdzie wstawiają się za nami oraz wspierają naszą słabość swoją braterską troską" 607.

1054 Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego zbawienia wiecznego, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości Boga.

1059 "Święty Kościół rzymski mocno wierzy i stanowczo utrzymuje, że w dniu Sądu wszyscy ludzie staną przed trybunałem Chrystusa w swoich ciałach i zdadzą sprawę ze swoich czynów" 609.

1060 Na końcu czasów Królestwo Boże osiągnie swoją pełnię. Wtedy sprawiedliwi, uwielbieni w ciele i duszy, będą królować z Chrystusem na zawsze, a sam wszechświat materialny zostanie przemieniony. Bóg będzie w życiu wiecznym "wszystkim we wszystkich" (1 Kor 15, 28).

Treść niektórych modlitw odmawianych w Kościele Katolickim:

Koronka[2] za zmarłych:
 

Na początku:
- Wierzę w Boga …, Ojcze nasz …, Zdrowaś Maryjo …, Chwała Ojcu…
Na dużych paciorkach:
- Boże Miłości i Miłosierdzia, ofiaruję Ci ... (1 raz)
Na małych paciorkach:
- Miłosierna Miłości Boga mojego, przyjmij zmarłych do Królestwa Swego (10 razy)
Na zakończenie:
- Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci (3 razy)

Modlitwa św. Gertrudy za zmarłych:
Boże miłosierny, z tronu Twojej chwały wejrzyj na biedne dusze w czyśćcu cierpiące. (…) Błagam Cię, abyś raczył przyjąć te ukochane dusze do rajskiej szczęśliwości, aby Cię tam wielbiły na wieki. Amen.

Modlitwa za zmarłego:
Panie, Boże Wszechmogący, ufając Twemu wielkiemu Miłosierdziu zanoszę do Ciebie moją pokorną modlitwę: wyzwól duszę Twego sługi (…). Niech święci Aniołowie jak najprędzej zaprowadzą ją z ciemności do wiekuistego światła, (…).

Panie, nakłoń Twego ucha ku naszym prośbom, gdy w pokorze błagamy Twego miłosierdzia; przyjmij duszę sługi Twego, której kazałeś opuścić tę ziemię, do krainy światła i pokoju i przyłącz ją do grona Twych wybranych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Boże, Ty nam nakazałeś miłować wszystkich ludzi jak braci i siostry, także tych, których śmierć zabrała z tej ziemi. Wszyscy bowiem żyjemy w Tobie, wszyscy zjednoczymy się z Tobą w jednej wierze i miłości. (…), zmiłuj się nad duszami zatrzymanymi w czyśćcu, które muszą odpokutować za swoje grzechy, zanim wejdą do Twojej chwały. (…). Racz je wprowadzić do Królestwa Twojej chwały (…) błagamy dla nich o Twe zmiłowanie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

 

Kościół Prawosławny

Zbawienie:

„Przebóstwienie[3] (gr. theosis (θέωσης), theopoiesis) − pojęcie występujące zwłaszcza w prawosławnej teologii apofatycznej; określa dobrowolne dopuszczenie człowieka przez Boga do współudziału w Jego życiu i boskiej naturze drogą pewnego uczestnictwa przez podobieństwo.”

„Według dekretu 3.[4] Wyznania wiary Dozyteusza uchwalonego na prawosławnym synodzie w Jerozolimie, predestynacja opiera się na uprzedniej wiedzy Boga. Bóg zna przyszłe wybory człowieka i na ich podstawie przeznacza jednych do zbawienia, a innych potępia”.

Nabożeństwo żałobne - obrzęd Panichidy[5]: 

„Cerkiew naucza, iż po akcie śmierci, dusza człowieka przechodzi drogę ku Bogu. W czasie, gdy ciało zmarłego leży martwe, (…) Cerkiew modli się (…) o przejście zmarłego w wieczne życie. Panichida (greckie słowo oznaczające Całonocne Czuwanie) jest modlitwą za duszę zmarłego, w której prosimy o Boże Miłosierdzie i zbawienie jego duszy. (…) Panichida rozpoczyna się Psalmem 90 i Wielką ekteniją, w której (…) dodawane są specjalnie prośby: o odpuszczenie grzechów zamierzonych i niezamierzonych, o spokojnym losie po śmierci, o tych, którzy płaczą i czekają pocieszenia od Chrystusa, o tym, by zmarły był wybawiony ot męki, smutku, duchowych męczarni i był doprowadzony przed Oblicze Boga oraz by był dopuszczony do wspólnoty Abrahama, Izaak i Jakuba. Modlitwa kończąca ekteniję wyraża nadzieję na zbawienie i zmiłowanie Boże nad duszą zmarłego.”

Opis zakończenia liturgii żałobnej 1 listopada[6]:

„Według prawosławia dusza po opuszczeniu ciała znajduje się w otoczeniu duchów dobrych i złych. (…) Przez pierwsze dwa dni dusza korzysta z względnej wolności i może odwiedzać miejsca, które są jej drogie, a trzeciego dnia przemieszcza się do innych sfer. W tym czasie (na trzeci dzień) dusza w otoczeniu aniołów przechodzi przez legiony duchów złych, które zatrzymują ją i ujawniają przeróżne grzechy, do których przecież sami ją nakłoniły. Stosownie do różnych doświadczeń, istnieje dwadzieścia takich zatrzymań, zwanych „mytarstwami”. Na każdym z nich rozliczany jest ten czy inny grzech; po pokonaniu jednej zapory dusza przechodzi do następnej. I wyłącznie po przejściu wszystkich, może kontynuować swoją drogę. Po pokonaniu „mytarstw” i oddaniu pokłonu Samemu Bogu dusza jeszcze w przeciągu 37 dni odwiedza niebiańskie krainy i piekielne czeluści, jeszcze nie wiedząc gdzie pozostanie i dopiero 40 dnia wyznacza się jej miejsce przebywania aż do zmartwychwstania umarłych. Ważny jest również dzień 9 po śmierci. Do tego dnia dusza poznaje raj, a w pozostałe dni – piekło. Dlatego też wskazane są szczególne modlitwy za duszę dziewiątego dnia. Po upływie 40 dni niektóre dusze już doznają przedsmaku wiecznej radości i szczęśliwości, inne zaś w strachu oczekują na męki, które trwać będą wiecznie po Sądzie Ostatecznym. Do tego czasu los tych dusz może jednak ulec poprawie, szczególnie na skutek złożenia w ich intencji Bezkrwawej Ofiary na Liturgii, a także innych modłów.”

Treść niektórych modlitw żałobnych w Kościele Prawosławnym:

Modlitwa odmawiana przez kapłana przy odejściu duszy[7]:

Władco, Panie wszechwładny, Ojcze Pana naszego Jezusa Chrystusa, który pragniesz, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i poznali prawdę, a nie chcesz śmierci grzesznika, ale aby nawrócił się i żył, modlimy się i pokornie prosimy, abyś duszę sługi Twego N. uwolnił z wszelkich więzów i z wszelkiej klątwy, przebacz jej grzechy popełnione od młodości, dobrowolne i mimowolne, popełnione czynem i słowem, często wyznawane lub ze wstydu bądź zapomnienia utajone. Ty bowiem jeden rozwiązujesz więzy i naprawiasz zniszczenia, Nadziejo dla pozbawionych nadziei, który możesz przebaczyć grzechy każdemu człowiekowi pokładającemu w Tobie nadzieję. O, miłujący ludzi Panie, nakaż, aby została uwolniona z więzów ciała i grzechu, i przyjmij do swego pokoju duszę sługi Twego N., i umieść ją w wiecznych przybytkach ze świętymi Twymi, przez łaskę Jednorodzonego Syna Twego, Pana i Boga, i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, z którym błogosławiony jesteś z Najświętszym i Dobrym, i Życiodajnym Twoim Duchem, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. 

Modlitwa nabożeństwa wielkiej Panichidy[8]:

- Za godnego pamięci sługę Bożego N., o wieczny odpoczynek, spokój i błogosławioną pamięć o nim, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- O przebaczenie mu wszystkich grzechów wolnych i mimowolnych, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- Aby bez obawy osądzenia stanął przed budzącym bojaźń Trybunałem Pana Chwały, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- Za płaczących i cierpiących, oczekujących Chrystusowej pociechy, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- O uwolnienie go od wszelkiego cierpienia, smutku i wzdychania, o umieszczenie go tam, gdzie jaśnieje światłość Bożego oblicza, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- Aby Pan Bóg nasz umieścił jego duszę w miejscu światłości, w miejscu kwitnącym, w miejscu odpoczynku, gdzie przebywają wszyscy sprawiedliwi, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- O zaliczenie go do wybranych na łonie Abrahama, Izaaka i Jakuba, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- O wybawienie nas z wszelkiego utrapienia, gniewu i niebezpieczeństwa, do Pana módlmy się.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- Wspomóż, zbaw, zmiłuj się i ochroń nas, Boże, łaską Twoją.

Chór: Panie, zmiłuj się.

- Uprosiwszy dla niego miłosierdzie Boże, królestwo niebieskie i odpuszczenie grzechów, siebie i innych ludzi, i całe życie nasze Chrystusowi Bogu oddajmy.

Chór: Tobie, Panie.

Z powyższych cytatów możemy wyodrębnić kilka wspólnych sprzeczności w naukach Kościoła Rzymskokatolickiego (zachodniego) i Kościoła Prawosławnego (wschodniego), czyli Cerkwi.

 

Z jednej strony wierni tych kościołów modlą się o:

·         Wieczny odpoczynek po śmierci – pozostanie w takim „stanie” na zawsze

W innym miejscu proszą o:

·         Zabranie duszy zmarłego do nieba

Lub:

·         „Przeniesienie” duszy z czyśćca do nieba po upływie określonego czasu

Następnie:

·         Wskrzeszenie do życia w dniu zmartwychwstania

Oraz:

·         Przywrócenie do życia (na ziemi?...) w ciele w dniu zmartwychwstania po połączeniu duszy z ciałem

Jednocześnie wierząc (podstawowa nauka) w:

·         Życie wieczne bezpośrednio po śmierci – dogmat „duszy nieśmiertelnej” istniejącej (niebo, piekło lub czyściec) poza światem materialnym – ziemią.

 

W naukach kościołów protestanckich kwestia dostąpienia życia wiecznego w Królestwie Bożym przedstawiona jest nieco bardziej klarownie, jednak w religiach powstałych na ich gruncie (np. Kościoły Adwentystów Dnia Siódmego[9], grupy Badaczy Pisma Świętego, Świadkowie Jehowy, itp.) pojawiają się już wątpliwości w określaniu: „kto, gdzie i kiedy”, a zwłaszcza w sposobie klasyfikowania „wybranych” (lub powołanych, wyznaczonych, namaszczonych itp.) do nadziei niebiańskiej, jego zasadności i upoważnienia do dokonywania takiej klasyfikacji.

 Zobaczmy jak to wygląda:

Zbawienie[10]:

„Sola gratia to fraza odnosząca się do zasady, że zbawienie przychodzi tylko z łaski Boga jako "niezasłużony dar", a nie jako nagroda za jakiekolwiek zasługi grzesznika (Ef 2, 8). Zbawienie jest więc w perspektywie protestanckiej niezasłużonym darem Boga danym człowiekowi poprzez Jezusa Chrystusa. Chociaż zasadniczo ta doktryna nie sprzeciwia się doktrynie katolickiej, to jednak zawiera istotne różnice: Bóg jest jedynym źródłem łaski, a człowiek w żaden sposób nie może skłonić Boga do dania mu tej łaski lub zwiększenia jej zakresu (Ps 49,8-10). Bóg działa sam dla zbawienia człowieka.

Podczas gdy arminianizm głosi, że ta zasada nie oznacza ograniczenia łaski Boga, która przeznaczona jest dla wszystkich ludzi (gratia universalis), to tradycyjny kalwinizm uznaje, że oznacza ona suwerenną decyzję Boga, komu przyznać łaskę, konieczną do zbawienia, a komu jej odmówić (predestynacja), zaś ortodoksyjny luteranizm naucza o ofiarowaniu łaski zbawienia wybranym, jednocześnie nie poruszając kwestii tych, którzy tej łaski nie dostępują.”

 

Kościół Ewangelicko – Augsburski (Luterański)

 

"Wszyscy[11] ludzie zapewne spotykali się nieraz z pytaniem: Czy jest coś potem? (…)

Kościół wyznaje i zwiastuje, że potem jest niebo, wieczność. Nie dlatego, iżby wierzył, że człowiek jest już z natury nieśmiertelny. Bo istotnie nie jest. Lecz dlatego, że Kościół wierzy w Boga. Człowiek nie należy tylko do siebie, należy do Boga. I odpowiada też przed Bogiem zarówno w tym życiu, jak i po śmierci. Nikt tego nie uniknie. Kościół wierzy w drugie życie także dlatego, ponieważ wierzy w Jezusa. W jednym punkcie historii moc śmierci została przełamana. Gdy Jezus zmartwychwstał, poszedł naprzód przed nami i utorował nam drogę do nieba. My pójdziemy za Nim w nie kończącym się szeregu. Kościół opiera się też na słowach samego Jezusa. Bóg nie jest Bogiem dla umarłych, lecz dla żyjących, gdyż dla Niego żyją wszyscy.(…)

O tym, jak ludzie żyją po śmierci, opowiada Biblia w licznych obrazach, lecz zawsze bardzo wstrzemięźliwie. Nie wiemy, w jakiej postaci będziemy żyli po śmierci. Wiemy jedynie, że będziemy żyć w nowy, inny sposób, który różni się całkowicie od naszego sposobu życia na ziemi. A poza tym wierzymy, że po śmierci nadal zachowamy to samo nasze ja. Istnieje więc związek między tym, kim jestem tu i kim będę tam. I to właśnie ma znaczenie dla ostatecznego rozrachunku. Będę prześwietlony, jakim tu byłem. Nie będę oceniany tak, jak gdybym kiedyś był kimś innym.(…) 

Że chwila sądu będzie wielkim zaskoczeniem, o tym uczy nas Biblia. Ci, którzy żyli i umierali w wierze w Jezusa, i uratowali się dzięki niej, mogą czuć się bezpieczni."

 

Na stronach internetowych można znaleźć dość ciekawe zestawienie, a właściwie porównanie głównych wierzeń 12 wiodących religii. Między innymi możemy tam zobaczyć:

 

Zestawienie[12]

Numery oznaczają wyznania:
0. Kościół Katolicki

1. Luteranizm
2. Kalwinizm
3. Anglikanizm
4. Anabaptyści
5. Baptyści
6. Metodyści
7. Armia Zbawienia
8. Zielonoświątkowcy
9. Mormoni
10. Adwentyści
11. Mariawici
12. Kościół polsko-katolicki

Oznaczenia:
- - nie uznaje
x - uznaje
/ - uznaje po części
d - dawniej uznawane

 

 

 

            Na tej samej stronie możemy też przeczytać:

 

Życie po śmierci i niebo wg różnych kierunków:

Katolicy - Pełnia życia, przemieniona ziemia, nowe niebo

Muzułmanie - Raj jest nagrodą dla dobrych. Opis jest bardzo materialistyczny

Azja - reinkarnacja, rozpłynięcie się w nicości

Komuniści - raj, osiągalny nie dla umierającego lecz dla przyszłych pokoleń to utopia społeczeństwa bezklasowego

Grecy - mity mówiły o polach elizejskich, snujących się cieniach które utraciły pamięć

Epikureizm - śmierć nie należy do życia, kiedy śmierć przychodzi nas już nie ma

 

Kościoły Zielonoświątkowe

 

Kościół Odnowa[13]:

6.       Wierzymy, że Bóg tak umiłował ludzkość, że nie zrezygnował z pierwotnego celu, jakim jest wieczne życie ludzi w społeczności z Bogiem. Wszystko, co Bóg czyni, by zrealizować ten cel, nazywamy "Bożym planem zbawienia".

11.     Wierzymy, że każdy, kto przyjmuje usprawiedliwienie przez krew Chrystusa, wierzy, że Bóg wzbudził Jezusa z martwych, uznaje panowanie Syna Bożego, powierzając mu swoje życie i potwierdzając do chrztem w wodzie, staje się Bożym dzieckiem i otrzymuje dar życia wiecznego.

15.     Wierzymy, że nasz Pan, Jezus Chrystus, wraz z zastępami aniołów, powróci wkrótce na Ziemię jako sędzia i król, by wymierzyć sprawiedliwość bezbożnemu światowi i jego mieszkańcom. Będzie to jednocześnie dzień wybawienia dla Jego Kościoła, który zostanie pochwycony do wiecznego życia w chwale.

16.     Wierzymy, że chrześcijanie, którzy zmarli przed dniem powrotu Pana, w tym dniu zmartwychwstaną, a pozostali zostaną przemienieni, tak że wszyscy otrzymają nowe, nieśmiertelne i niezniszczalne ciała, w których spędza wieczność z Bogiem i jego Barankiem na nowej, doskonałej ziemi.

17.     Wierzymy, że szatan, jego aniołowie oraz cały podległy mu świat zostaną osądzeni i ukarani. Ci ludzie, którzy nie dożyją dnia sądu, zostaną z martwych wzbudzeni, by móc stanąć przed sędziowskim tronem Boga i odpowiedzieć za swoje uczynki dokonane w ciele. Wszyscy, którzy za życia sprzeciwiali się Bogu, zostaną wrzuceni do jeziora ognistego, przygotowany diabłu i jego aniołom.

 

Zbór Chrystusa Zbawiciela[14]:

- Zbawienie (l.p. 7): „Dar usprawiedliwienia ofiarowany przez Boga z łaski (…) udzielany niezależnie od przynależności do danego wyznania.”

- Kult zmarłych (l.p. 27): „Zmarli nie potrzebują modlitwy, ponieważ ich los został już postanowiony przez Boga i jest nieodwołalny.”

- Życie po śmierci (l.p. 29): „Życie duszy po śmierci ciała. Sąd indywidualny, który następuje zaraz po śmierci. Życie wieczne rozpoczyna się w momencie przyjęcia daru zbawienia. Wierzący w Chrystusa zostali osądzeni, gdy upamiętali się, nawrócili i przyjęli dar zbawienia. Osądzone muszą zostać ich uczynki, aby mogła zostać wyznaczona nagroda lub wymierzona kara, która jednak nie oznacza odrzucenia (potępienia).”

- Piekło i niebo (l.p. 30): „Wiara w niebo (życie wieczne) i w piekło (stan oddalenia od Boga). Sąd ostateczny, w którym sądzeni będą wszyscy żywi i umarli, który z różnych powodów nie poznali (nie przyjęli) Jezusa jako Pana i Zbawiciela.”

 

Kościół Zielonoświątkowy Zbór w Mielcu[15]:

"Wierzymy w zmartwychwstanie i życie wieczne.

8. Bóg wyznaczył dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził świat przez Jezusa Chrystusa.

Dziedzictwem sprawiedliwych będzie "nowe niebo i nowa ziemia, w których sprawiedliwość mieszka", a niesprawiedliwych - "jezioro ogniste" (2P 3,13; Obj 20,15).

 

Świadkowie Jehowy

 

Nauki Świadków Jehowy stanowią grupę dość specyficznych poglądów z trzech powodów:

- oficjalne nauki Organizacji Świadków Jehowy[16] na przestrzeni lat są regularnie zmieniane, odwoływane lub zastępowane naukami często całkiem przeciwstawnymi w stosunku do wcześniejszych nauk – ten proces zmian nauk i interpretacji Pisma Świętego sami Świadkowie Jehowy nazywają „zsyłaniem nowego światła”, które objawiane jest sukcesywnie przez Boga Jehowę wybranym ludziom w Organizacji, którzy sami siebie nazywają „Ciałem Kierowniczym”,

- dla poparcia danej nauki lub twierdzenia często stosowana jest metoda zestawiania i porównywania fragmentów wybranych wersetów biblijnych, a czasem też pojedynczych zdań lub wyrazów występujących w cytowanych z Pisma Świętego wersetach, nierzadko z pominięciem kontekstu całościowego przekazu Pisma Świętego lub danej relacji biblijnej,

- sposób narracji występujący w tekstach publikacji Świadków Jehowy, a także argumentacji stosowanej podczas rozmów z innymi ludźmi, bardzo często oparty jest na zasadzie autorytatywnego domniemania (opartego na autorytecie zapewniającym wiarygodność) przedstawionego bezosobowo w zakresie stosowania przekonująco brzmiących zwrotów jako argumentu, np.:

• „z tego wynika, że należy rozumieć…”

• „właściwym, zatem wydaje się pogląd…”

• „po sumiennym przeanalizowaniu z całą pewnością możemy powiedzieć, że…”

• „możemy z tego wnioskować, że Jezus chciał przez to powiedzieć…”

•  „jakże dobitnie świadczy to o…”

• „jesteśmy mocno przekonani, że…”

• „potwierdziło to nasze mocno ugruntowane przekonanie…”, itp.

 

Zobaczmy, co mówią same publikacje Świadków Jehowy:

Dlaczego z biegiem lat zdarzały się zmiany w naukach Świadków Jehowy?[17] 

„Biblia mówi, że Jehowa umożliwia swoim sługom coraz lepsze zrozumienie Jego zamierzenia. (…) Apostołowie Jezusa Chrystusa zdawali sobie sprawę, że wielu rzeczy jeszcze nie rozumieją (Dzieje 1:6, 7; 1 Piotra 1:10-12). Biblia mówi, że znajomość prawdy miała znacznie wzrosnąć w „czasie końca” (Dan. 12:4, BT, wyd. I). W miarę lepszego zrozumienia czegoś nieraz trzeba zmienić zdanie. Świadkowie Jehowy są gotowi pokornie dokonywać takich zmian.”

Miliony ludzi z obecnie żyjących nie umrą![18]

„Główną rzeczą, mającą być przywróconą, jest życie ludzkie; a ponieważ Pismo Święte stanowczo powiada, że nastąpi zmartwychwstanie Abrahama, Izaaka, Jakuba i innych mężów starego Zakonu, i że oni otrzymają pierwsi łaskę, przeto możemy spodziewać się w roku 1925 powrotu tych wiernych mężów Izraela ze stanu śmierci, gdy zostaną wskrzeszeni do życia (…), czyli około 1 kwietnia 1925 roku, około którego spodziewać się należy zmartwychwstania zasłużonych Proroków (…) Możemy przeto z ufnością oczekiwać, że rok 1925 zaznaczy się powrotem Abrahama, Izaaka, Jakuba i wiernych proroków Starego Zakonu (…) oraz że rok 1925 zaznacza się zmartwychwstaniem wiernych i zasłużonych mężów starożytności i początkiem odbudowy, słusznie będzie mniemać, że miliony z żyjących teraz ludzi na świecie (…) nigdy nie umrą.”

 

„Nie spełnione nadzieje zdarzały się nie tylko za naszych dni”[19]

„Rok 1925 nadszedł i minął. Niektórzy porzucili swą nadzieję (…)”

„Fałszywe przepowiednie i prawdziwe proroctwa – jak je odróżnić?”[20]

„Badacze Pisma Świętego, od 1931 roku znani jako Świadkowie Jehowy, czekali też na rok 1925, który ich zdaniem miał przynieść spełnienie cudownych proroctw biblijnych. Snuli przypuszczenia, iż rozpocznie się wtedy ziemskie zmartwychwstanie, w wyniku którego powrócą do życia wierni mężowie z dawnych czasów, tacy jak Abraham, Dawid i Daniel. Potem wielu Świadków mniemało, że wydarzenia związane z początkiem Tysiącletniego Panowania Chrystusa nastąpią w roku 1975. Ich oczekiwania wynikały ze zrozumienia, iż zacznie się wtedy siódme tysiąclecie w dziejach człowieka. Owe błędne poglądy wcale nie dowodziły, że obietnice Boga są nieprawdziwe (…)”

         Nasuwa się frapujące pytanie:

Czy autorzy artykułu zamieszczonego w „Przebudźcie się!” z 8 lipca 1995 na pewno znali treść obszernego artykułu z publikacji „Miliony ludzi z obecnie żyjących nie umrą!” z roku 1920?…

Wnioski pozostawiam do osobistej refleksji.

A oto niektóre z nauk Świadków Jehowy:

 

Śmierć[21]

„Niektóre dzieci, podobnie jak dorośli, giną w wypadkach. Każdy z nas odziedziczył grzech; wszyscy jesteśmy niedoskonali. (…) Ale Jehowa „tęskni” do chwili, kiedy dzieci przez zmartwychwstanie ponownie połączą się z rodzicami, i miłościwie powziął odpowiednie postanowienie…”

„Gdy ktoś mówi: ,Taka jest wola Boża’ Można by odpowiedzieć: ,Wielu tak mówi (…) W takim razie co jest wolą Bożą wobec ludzkości? Jezus powiedział: „To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna (to znaczy uświadamia sobie i uznaje, że Jezus naprawdę jest Synem Bożym) i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”’

„Jehowa wie, co przyniesie przyszłość. Za pośrednictwem Biblii mówi nam, jak możemy cieszyć się życiem znacznie dłużej niż ludzie lekceważący Jego Słowo…”

 

Jakie wierzenia Świadków Jehowy odróżniają ich od innych religii? [22]

 

3) Jezus Chrystus: Wierzą (…), że od roku 1914 z upoważnienia Bożego Chrystus króluje nad całą ziemią.

4) Królestwo Boże: Wierzą, że Królestwo Boże jest jedyną nadzieją dla ludzkości; że jest to rzeczywisty rząd; że już wkrótce zniszczy ono obecny system rzeczy, ze wszystkimi ludzkimi rządami włącznie, i zaprowadzi nowy system, w którym zapanuje sprawiedliwość

5) Życie w niebie: Wierzą, że 144 000 namaszczonych duchem chrześcijan będą królować razem z Chrystusem w jego niebiańskim Królestwie…

6) Ziemia: Wierzą, że zamierzenie Boże wobec ziemi zostanie urzeczywistnione; że cała ziemia będzie zaludniona czcicielami Jehowy i że będą się oni cieszyć życiem wiecznym jako ludzie doskonali; że nawet zmarli zostaną wskrzeszeni, aby otrzymać sposobność zaznawania tych błogosławieństw.

7) Śmierć: Wierzą, że zmarli nie mają żadnej świadomości; (…) że istnieją tylko w pamięci u Boga i dlatego całą ich nadzieją na przyszłe życie jest zmartwychwstanie.

 

Niebo[23]

„… Śmierć miała być karą za nieposłuszeństwo, a nie bramą do lepszego życia w niebie. Nagrodą za posłuszeństwo miało być nieprzerwane życie, życie wieczne w Raju, który Bóg dał człowiekowi. (…)

Jana 14:2, 3 … (Jezus powiadamia tutaj, że jego wierni apostołowie, z którymi rozmawiał, znajdą się kiedyś razem z nim w ,domu’ jego Ojca, to znaczy w niebie. Nic jednak tu nie wspomina, ilu jeszcze innych pójdzie do nieba). (…)

Rzym. 8:14, 16, 17 (BT): … (Kiedy pisano te słowa, wszyscy, których prowadził duch Boży, byli synami Bożymi i mieli nadzieję, że razem z Chrystusem zostaną wyniesieni do chwały. Ale nie było tak w każdym wypadku. W Łukasza 1:15 powiedziano, że Jan Chrzciciel był napełniony duchem świętym, a mimo to z Mateusza 11:11 wynika niedwuznacznie, że nie będzie miał udziału w chwale Królestwa Niebios. Tak samo po zgromadzeniu dziedziców niebiańskiego Królestwa jeszcze inne osoby miały służyć Bogu jako naśladowcy Jego Syna, nie dostępując jednak udziału w chwale niebiańskiej)…

Jana 10:16 (NW): … (Kim są te ,drugie owce’? Są to naśladowcy Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa, nie należący do owczarni ,nowego przymierza’ i nie mający nadziei na życie w niebie. Niemniej utrzymują ścisłą łączność z tymi, którzy są w tej owczarni)…”

 

Rok 1914 punktem zwrotnym w historii[24]

„Przed rokiem 1914 mało kto myślał o przepowiedzianych w Biblii powszechnych trudnościach i wojnach światowych. (…)

W Biblii przepowiedziano jednak coś wręcz przeciwnego – że bezprzykładna wojna z lat 1914-1918 miała znamionować początek „dni ostatnich” (2 Tymoteusza 3:1). W Biblii można też znaleźć dowód chronologiczny, że znamiennym wydarzeniem roku 1914 miało być narodzenie się w niebie Królestwa Bożego, a w ślad za tym miały się pojawiać bezprecedensowe problemy światowe. Czy ktoś zdawał sobie wtedy sprawę, że rok 1914 będzie takim punktem zwrotnym w dziejach ludzkości? (…)

Międzynarodowi Badacze Pisma Świętego (Świadkowie Jehowy) obwieszczali światu przez swych kaznodziejów i za pośrednictwem prasy, że w roku 1914 nadejdzie przepowiedziany w Biblii Dzień Pomsty. ,Wyczekujcie roku 1914!’ – nawoływali (…) ewangeliści”.

 

Kto zmartwychwstanie do życia w niebie z Chrystusem i w jakim celu?[25]

„Łuk. 12:32 (NW): , Nie bójcie się, mała trzódko, ponieważ Ojciec wasz uznał za słuszne dać wam Królestwo’. (Do tej grupy nie należą wszyscy wierzący, gdyż jej liczebność jest ograniczona. Ich obecność w niebie ma określony cel).”

Jak Jezus pokazał, co zmartwychwstanie będzie oznaczać dla ogółu ludzi?[26]

„(Gdy podczas tysiącletniego królowania Chrystusa nastąpi na ziemi powszechne zmartwychwstanie, niewątpliwie będzie to dla milionów rodziców oraz ich potomstwa czas ogromnej radości, ponieważ znowu będą mogli żyć razem).”

Co Objawienie 20:4-6 mówi o tych, którzy mają być wskrzeszeni do życia na ziemi?[27]

„W jakim sensie ,nie uzyskają życia, aż się skończy tysiąc lat’? Nie chodzi tu o zmartwychwstanie. ‘Uzyskanie życia’ to coś znacznie więcej niż samo istnienie człowieka. Oznacza osiągnięcie ludzkiej doskonałości, wolnej od skutku grzechu Adamowego. Warto zaznaczyć, że wzmianka w wersecie 5 następuje bezpośrednio po wersecie, w którym jest powiedziane, że ci w niebie już uzyskali życie. W ich wypadku oznacza to życie wolne od skutków grzechu;…”

 

Na tym zakończymy przegląd nauk funkcjonujących w różnych religiach powołujących się na Pismo Święte, które w wielu miejscach swoją zawiłością, zmiennością, a często nawet sprzecznością mogą skutecznie zniechęcić prostolinijnego człowieka do zagłębienia się w kwestię życia wiecznego w Królestwie Bożym.

 

 

Ostatnia aktualizacja: 05 lut 25 12:56              

 Licznik odwiedzin: http://counterliczniki.com